یزدسخن؛ امروز فرصتی حاصل شد تا با خانواده به نمایشگاه قرآن و عترت، در محل دائمی نمایشگاه‌های بین‌المللی شهر یزد، سری بزنیم.
وقتی وارد محوطه بیرونی شدیم از کم بودن خودروها شصتمان خبردار شد که استقبال از این نمایشگاه بسیار کم است، اما وقتی وارد سالن ها شدیم مشخص شد شصتمان خیلی خوب کار نکرده! و همان چند خودروی پارکینگ هم برای غرفه داران بوده و از مردم عادی تقریبا خبری نیست!
ساعت از شش و نیم گذشت و نماز جماعت برپا شد و فکر‌کنم تعداد صف ها با ارفاق به سه یا چهار صف رسید!
این وضعیت را که دیدم دلم شکست و خواستم بنویسم؛ چطور می شود نام «دارالعباده» را یدک‌کشید و نمایشگاه به این مهمی خلوت باشد، خواستم بنویسم مگر می شود «حسینیه ایران» نام گرفت ولی به قرآن بی تفاوت بود، خواستم بنویسم یک‌شهر با این همه ادعای فرهنگ چرا نمایشگاه قرآن ش باید خلوت باشد اما …
.
اما وقتی بازدید از نمایشگاه تمام شد متوجه شدم نباید همیشه سر مردم غر زد؛ چون اینجا هم طبق معمول چندین سال اخیر، مدیران فرهنگی مقصرند؛ زیرا بی توجه به کیفیت و جذابیت نمایشگاه، صرفا با یک کار تبلیغاتی سنگین گفته اند ما هم نمایشگاه قرآن داریم و بس!
دیدم آنقدر بی برنامه هستند که برخی غرقه داران یا نیستند یا بعد از هفت شب کم کم وارد سالن شدند!
باور کردنش سخت است اما زدن‌غرفه فروش زولبیا بامیه و پاستیل و فروش بادمجان و سرکه سیب اعلا هم نتوانسته مردم را به اینجا بکشاند!!
.
با خودم گفتم وقتی مدیران خودشان برای نمایشگاهی با این‌ اهمیت، ارزشی قائل نباشند چطور انتظار داریم مردم از آن استقبال کنند.
وقتی مدیران کوچکترین ایده ای برای جذاب شدن نمایشگاه نداشته باشند چطور انتظار داریم مردم به سمت مسایل دینی جذب شوند!
این روزها اگر دین با بهترین کیفیت و بروزترین ایده ها تبلیغ نشود دیگر یارای مقابله با «فضای مجازی رها شده» و «دشمن مصمم در نابودی اسلام» را ندارد!
این نمایشگاه که گذشت اما امیدوارم در سال های آینده برگزاری این موضوع مهم به اهل ش سپرده شود …

امضا عین – صاد